|
Volgens de overlevering is Kaunos, daar waar je
de rotsgraven kan zien, gesticht door Caunos, de zoon van Milete, die uit
Patara was gevlucht voor zijn zus Byblis die op hem verliefd was geworden . Het verhaal
van Caunos en Byblis leefde, mede dankzij de Romeinse schrijver Ovidius - die het
optekende in zijn wereldberoemde Metamorphosen - voort in de oudheid en de Middeleeuwen en zo kennen we tegenwoordig
nog de uitdrukking 'een Kaunische liefde'. Als je geïnteresseerd bent in meer van zulke verhalen is Metamorphosen
zeker een aanrader, zo kan je er onder anderen ook de herkomst van uitdrukkingen als argusogen en achilleshiel in terug vinden.
Maar
over Kaunos doen nog meer verhalen de ronde. Een van de leukste is het verhaal van de harpist Stratonikos.
In de oudheid kwam er in het gebied rond Kaunos veel malaria voor en als gevolg van de moeraskoorts (in de oudheid was dit
een moerassig gebied) hadden de inwoners van de stad nogal een groenige kleur van hun uiterlijk. Stratonikos die de stad bezocht
en toch al bekend stond om zijn scherpe tong, begreep nu ineens waarom Homerus had gezegd dat 'mensen als
bladeren zijn'. Maar ongezond kon hij de mensen in Kaunos toch niet noemen, want als zelfs de doden over straat lopen...
Kaunos
bestond al in de tijd van de Perzen en midden in de 6de eeuw voor Christus werd het door Harpagos onderworpen.
In de 5de eeuw voor Christus was het een betalend lid van de Delisch-Attische Zeebond en in de 4de
eeuw voor Christus werd de stad versterkt door koning Mausolos van Halikarnassos. Nadat
Alexander de Grote de stad had veroverd en hij was overleden, kwam de stad in het bezit van Ptolemaios,
daarna kwam het in bezit van Rhodos (188-167 voor Christus) en uiteindelijk van Rome die
het in 129 voor Christus inlijfde. En daarna ging het nogal om en om, dan was de stad in bezit van Rhodos en dan was de stad
weer zelfstandig. In deze tijd waren de belangrijkste bronnen van inkomsten voor de stad de handel in zout, vis, hars en slaven.
De Kauniërs stonden ten slotte nog bekend als fruiteters.
Naast het verhaal van Kaunos en Byblis en de
scherpe tong van Stratonikos is er nog een verhaal over Kaunos dat de moeite waard is. Zoals gezegd, de Kauniërs waren echte
fruiteters en vooral de vijgen waren toendertijd (nu nog steeds?) wereldberoemd in Kaunos en omstreken. Toen in 55 voor Christus
de Romeinse generaal Crassus (die Spartacus had verslagen) aan land kwam om tegen de Parthen
te vechten hoorde hij marktkooplui 'cauneas' roepen, wat kort was voor 'Kaunische vijgen'. Bijgelovige oren
hoorden echter 'cave ne eas', wat zoveel betekent als 'je kunt beter thuisblijven' en tja, dat had hij inderdaad beter kunnen
doen, want in de strijd tegen de Parthen kwam Crassus om het leven.
|
